जगातील सर्वात बलाढ्य सेनेत समाविष्ट भारतीय जवानांनी संपूर्ण जग हादरले आहे.त्या सर्वांना माहित आहे की त्यांचे जीवन खूप कठीण आणि शिस्तीने भरलेले आहे.त्यांना प्रत्येक परिस्थितीत देशाचे रक्षण करावे लागते,परंतु सैनिकांना दारूवर मोठी सूट मिळते हे तुम्ही पाहिले असेल.हा प्रश्न तुमच्या मनात नक्कीच आला असेल की ज्या दारूला विष मानले जाते त्या दारूवर लष्करात बंदी का नाही? चला तर मग याबद्दल जाणून घेऊया.
सैन्यात दारू पिण्याची काही कारणे…
1.अत्यंत कठीण परिस्थितीत देशाचे रक्षण करण्याचे काम लष्कराला करावे लागते.कधी कधी तापमान उणे आहे अशा वातावरणात राहूनही त्यांना लोकांचे संरक्षण करावे लागते.अशा स्थितीत दारूमुळे त्यांचे शरीर उबदार राहण्यास मदत होते.त्यामुळे लष्करातील सैनिकांच्या मूलभूत गरजांपैकी दारू ही एक गरज आहे.
2.सैनिकांना त्यांच्या कुटुंबापासून दूर राहावे लागते.जेव्हा ते व्यस्त असतात तेव्हा वेळ काढणे सोपे असते परंतु जेव्हा ते निष्क्रिय बसतात तेव्हा त्यांच्या कुटुंबाची आठवण होणे सामान्य आहे.कोणी कितीही धाडसी असले तरी त्यांच्या कुटुंबापासून इतके दिवस लांब राहू शकत नाही.अशा परिस्थितीत दारू त्यांना मोकळा वेळ कमी करण्यास मदत करते.
3.जेव्हा इंग्रजांनी आपल्यावर राज्य केले तेव्हा त्यांच्या सैन्यात एक परंपरा होती ज्या अंतर्गत प्रत्येक अधिकारी आणि सैन्यातील सैनिक ठराविक प्रमाणात दारू प्यायचे.भारतीय सैन्यातही ही परंपरा आहे.
4.जेव्हा एखादा नवीन सैनिक सैन्यात भरती होतो तेव्हा त्याच्या स्वागतासाठी छोट्या मिरवणुकीत ठराविक प्रमाणात दारू प्यावी लागते.
काही आवश्यक गोष्टी –
पण याचा अर्थ असा नाही की ड्युटीवर असताना सैनिक दारू पिऊ शकतात.त्यांना मर्यादित प्रमाणातच दारू पिण्याची परवानगी आहे आणि त्यांचा मागोवा ठेवण्यासाठी रजिस्टर्सही ठेवण्यात आले आहेत.एखादा जवान जास्त प्रमाणात दारू प्यायल्यास किंवा नशेत असल्याचे आढळल्यास त्याच्यावर कठोर कारवाई केली जाते.काही दुर्मिळ प्रकरणांमध्ये प्रकरण कोर्ट मार्शलपर्यंत पोहोचते.
देशाचे सैनिक अहोरात्र मेहनत करून देशाच्या सुरक्षेसाठी उभे असतात.त्यांना ना हिवाळ्याची चिंता असते ना उन्हाळ्याची उष्मा त्यांच्या मनाला भिडते.तथापि,त्यांना उत्तेजन देण्यासाठी आणि आत्मा टिकवून ठेवण्यासाठी मर्यादित प्रमाणात अ’ल्को’हो’ल’ला परवानगी आहे.अ’ल्को’हो’ल पिणे आरोग्यासाठी नक्कीच हानिकारक आहे परंतु ते मर्यादित प्रमाणात सेवन केले जाऊ शकते.
